Murek

Roberta

Diego dosyć - powiedziałam - Wiesz czym się to może skończyć - stwierdziłam - Dasz radę wstać ? - zapytałam

Diego

dam . - powiedział i wział ją na ręce , całując po szyi . - a masz teraz ochotę na ... - uniusł brwi .

Roberta

O nie - powiedziałam - Diego puszczaj mnie - powiedziałam i próbowałam się wyrywać - Chodź pójdziemy do pokoju, dam ci coś żebyś się opanował bo to jest choroba - powiedziałam

Diego

był jak pies . pochłaniał każde jej słowo .
na rękach zaniusł ją do niej do pokoju .

Diego

przybiegłem i usiadłem na murku , mysląc .

Roberta

Przyszłam i stanęłam tak aby Diego mnie nie widział

Diego

myslałem dalej . - Roberta ... jak mogłaś ? ja Cię kocham !

Roberta

Popatrzyłam na niego i dalej tak stałam

Diego

miałem ochotę wybuchnąć płaczem jak dziecko , ale powstrzymałem się . - utopię smutki ! upiję się ... moze wtedy do mnie dotrze , że ona mnie nie kocha ... - westchnąłem .

Roberta

Zrobiło mi się głupio, ale nie mogłam teraz do niego iść i powiedzieć że to wszystko kłamstwo, stałam za jakimś drzewem i patrzyłam na niego

Diego

no to idę po piwa ... - westchnąłem i zeskoczyłem z murka , la enie poszedłem , tylko stałem i gapiłem się w drzwo za którym stała Roberta , nie widziałem jej .

Roberta

Stałam sobie za tym drzewem, nie wiedziałam gdzie jest Diego, ale czułam, żeby się nie wychylać zza tego drzewa

Diego

Diego kretynie , ona Cię nie kocha ! - krzyknąłem do siebie i walnąłem się w łeb .

Roberta

Po policzku popłynęła mi łza, ale stałam tak jak wcześniej

Diego

usiadłem pod murkiem , myśląc nad wspólnymi chwilami z Robertą . - kochanie , a ja Cię kocham ... - westchnąłem .