Stara kanapa

Diego

otworzyłem lekko oczy i zobaczyłem zapłakaną Robertę . - Roberta czemu płaczesz ? - spytałem cicho i zacząłem sobie krew wycierać .

Roberta

Już nie płacze - powiedziałam - W porządku ? - zapytałam

Diego

tak , ale czemu płakałaś ? - spytałem i popatrzyłem jej w oczy . - przeze mnie ?

Roberta

Można tak powiedzieć - powiedziałam - Przez naszą kłótnie spadłam ze schodów

Diego

wue ?! - kzryknąłem . - nic Ci nie jest ? - spytałem cicho i lekko ją obiąłem .

Roberta

Diego zostaw, najpierw na mnie wrzeszczysz a teraz to, zastanów się co chcesz

Diego

przepraszam ... poniosło mnie ... - powiedziałem i posmutniałem . - nic Ci nie jest ?

Roberta

Możemy stracić Davida - powiedziałam i rozpłakałam się

Diego

mocno ją przytuliłem , nie docierało to na razie do mnie . - już nie płacz skarbie , będzie dobrze ... nie stracimy Go ... - pocałowałem ją w główkę . - nie płacz , spokojnie kochanie ... - dalej ją przytulałem .

Roberta

Diego nie możesz mnie całować - powiedziałam - Nie jesteśmy razem

Diego

Roberta ... to przez ojca ... przepraszam ... - posmutniałem i ją przytuliłem . - nie płacz już .

Roberta

Diego ja nie płacze po za tym nie możemy być na razie razem

Diego

dlaczego ? - spytałem cicho i popatrzyłem na nią smutno .

Roberta

Po pierwsze jesteś pijany, po drugie przez ciebie mogę stracić dziecko, a po trzecie nawrzeszczałeś na mnie jak nic nie zrobiłam

Diego

po pierwsze : wytrzeźwieje , po drugie : przetrwamy to , po trzevie : to przez ojca . - przytuliłem ją .