Pokój 1: Roberta,Lupita

Roberta

Niby i tak - powiedziałam - Ale to był duży błąd - stwierdziłam

Roberta

Wyszłam z pokoju, modląc się żeby nie spotkać Almy

Diego

wyszedłem .

Diego

przyniósł Robertę na rękach i położył na jej łóżku .

usiadł obok niej , masując ją po głowie . - spokojnie kochanie , będzie dobrze ... mówiłem , żebyś się nie denerowała ...

Roberta

Diego, denerwujesz mnie - powiedziałam - Zamknij się lepiej - stwierdziłam

Diego

spokojnie skarbie . - pocał♥owałem ją .

Roberta

Diego naprawdę mnie denerwujesz - powiedziałam i aż usiadłam z bólu, ale potem się położyłam

Diego

kochanie nie siadaj . - powiedziałem . - nie możesz się przemęczać .

Roberta

Dzięki ci bardzo - powiedziałam - Niech ciebie też coś tak boli - warknęłam wściekła

Diego

przytuliłem Robertę . - skarbie mówiłem coś . - przypomniałem . - nie możesz się denerowaować .

Roberta

Ale ty mnie denerwujesz, z tym całym swoim skarbie ! - krzyknęłam - Diego nie możesz niczego zrozumieć - powiedziałam i wolałam się już nie odzywać jak na razie oczywiście

Diego

odszedłem od niej już zdenerwowany . - skoro nie chcesz mojej pomocy , to nie ! - krzyknąłem i usiadłem na schodach .

Roberta

Nic nie mówiłam, byłam tak wkurzona, że jeszcze nic do mnie nie docierało

Diego

siedziałem i gapiłem się w ziemie .

Roberta

A ja sobie tek leżałam aż straciłam przytomność