Pokój 1: Roberta,Lupita

Roberta

Wróciłam do pokoju i krzyknąłem trzaskając drzwiami - Co za barbie, ken i dinozaur !

Roberta

Przebrałam się i wyszłam

Roberta

Weszłam do pokoju, przebrałam się i usiadłam na łóżku

Diego

zapukałem kulturalnie . Laughing

Roberta

Pofatygowałam się i poszłam otworzyć, jak otworzyłam te drzwi to zapytałam - Co plastuś chciałby ode mnie co ?

Diego

a wpuścisz mnie ? - zapytałem . - i plastusiem nie jestem , ale skoro tak uważasz , ty możesz być clownem . Laughing

Roberta

Włąź - powiedziałam - Ay wiesz, clownem jest moja matka, a ja nazywam się Roberta

Diego

a teraz usiądź , bo pewnie się przewrócisz , gdy to powiem . - powiedziałem cicho . - chcę się z Tobą pogodzić . - powiedziałem z uśmiechem .

Roberta

Że co ? - powiedziałam i o mały włos nie spadłam z kanapy

Diego

złapałem ją w ostatniej chwili . - nie rozumiem , po co się kłócimy ... - powiedziałem , dalej ją trzymając .

Roberta

Popatrzyłam na niego - Ale Diego, ty przecież jesteś jak plastik - powiedziałam a potem cicho dodałam - nie wiem co mi już odbija, zaczęłam nawet o tobie piosenki pisać

Diego

usmiechnąłem się . - Roberta , czy ty coś do mnie czujesz ? - zapytałem cicho .

Roberta

Ja ? Skądże - powiedziałam

Diego

tak ty . - powiedziałem . - na jaki temat piszesz o mnie piosenki ? - zapytałem . - ale powiedz zgodnie z prawdą . - powiedziałem i złapałem ją za ręce , zbliżając się do pocałunku . Very Happy

Roberta

Popatrzyłam na niego - na temat twojej głupoty - skłamałam a potem zaczęła mi się przypominać ta piosenka