Pokój 2: Miguel,Teo

Mia

Powiedział Ci coś niemiłego ? - spytała zaskoczona .

Miguel

- Nie. Ale mam prośbę. Na wszelki wypadek trzymaj się od niego z daleka, okej?

Mia

Przeszły ją ciarki . - Porque ? - spytała przestraszona .

Miguel

- Tak po prostu

Mia

Spojrzała na niego podejrzliwie . - Hm , ok .

Miguel

- Dzięki - uśmiechnąłem się

Mia

Ay pero pamiętaj , że zawsze mogę sie na niego natchnąc . - odparła - W końcu jest prefektem .

Miguel

- Wiem, ale lepiej ograniczyć to do minimum.
- Kocham cię

Mia

Usmiechnęła sie - Ja Ciebie też . Bardzo mocno . - powiedziała -Żal mi Gastona . Zmarła mu mama , ja dobrze wiem co to znaczy brak mamity - westchnęła

Miguel

- Pewnie nie mogła z nim wytrzymać już
- Dlaczego tak mówisz? Za dużo pracuje czy co?

Mia

Miguel nie mów tak - pacnęła go lekko w czoło , a potem posmutniała - Moja mama zmarła zaraz po moim urodzeniu . Nigdy jej nie znałam .

Mia

/ spadam , bye :*:*

Miguel

Przytuliłem ją.
- Przykro mi kochanie

Mia

W domu nie było jej photos , daddy nie chciał o niej rozmawiać , zawsze sie wykręcał . Peter tambien . - wyjaśniła - Czasem sobie ją wyobrażałam , zastanawiałam sie jak sie ubierała , jak wyglądała , jaka była .

Miguel

- Wiesz, moze twojego tate boli wspominanie o niej
- Napewno byla tak sliczna jak ty